गजल

गजलहरु

-कपिल अञ्जान -कपिल शर्मा –मन क्षेत्री–प्रभाती किरण –पुरु लम्साल –सुरेश सुवेदी–सुमन लम्साल

गजल

 
-कपिल अञ्जान






‘अञ्जान’ एकदिन यो ठाउँमा आउनेछ
र यी विभेदका पर्खालहरु भत्काउनेछ

बाबुले घरमा हतियार राखिदिएपछि
छोरो कतिञ्जेल दुनियाँसँग डराउनेछ

आज पनि हत्यारा प्रमाणित भएको छ
भोलि पनि ऊ सपना देखेर चिच्याउनेछ

आफ्नै नाममा आकासको लालपुर्जा बनायो
हेरौं, अब बाहिर को–को डुल्न पाउनेछ


                            कोहलपुर–२, बाँके

गजल

  –कपिल शर्मा ‘सञ्जोग’

सहरमा हल्ला व्यापक थियो
फेरि आयो गल्ला व्यापक थियो

हातका ठेलाले सबै बताउ“थे
त्यो बारीमा डल्ला व्यापक थियो

यसरी चिल रमाउनुमा पक्का
भूइ“भरि चल्ला व्यापक थियो

पुरानै डसना टालटुल पारी
नया“ हाले पल्ला व्यापक थियो

कविको हालत यस्तो छ देशमा
तस्बिरमा दोसल्ला व्यापक थियो ।

(सञ्जोगको प्रकाशोन्मुख गजलसंग्रह 'तस्बिरमा दोसल्ला'बाट )

गजल

 

–मन क्षेत्री





एउटा अँध्यारो पाटोको पनि
जुलुस निस्किँदै छ माटोको पनि

हाम्रा पैतालाहरुमा ठेला उठिसकेका छन्
सायद उठ्नेछन् अब बाटोको पनि

आखिर आउने भनेको त्यही याद न रहेछ
मिलनको पनि फाटोको पनि

नभनूँ भनेर पो नभनेको हुँ त
हजार कारण छन् आँसुको टाटोको पनि

बैंसमा पिरती कसको पो हुन्न र
थियो मजस्तो लाटोको पनि ।

          नि.अध्यक्ष, गजल सन्ध्या, पोखरा

गजल

–प्रभाती किरण











तिमी त्यो रूपको रापले जलाई हा“स्दथ्यौ आफै“
नबोली थाप्दथ्यौ पासो मलाई हा“स्दथ्यौ आफै“ ।

खुबै राम्रो थियो बान्की अहो ¤ क्या उर्लंदो बै“स
भुलाई मातले छोप्दै ढलाई हा“स्दथ्यौ आफै“ ।

म गम्की गर्वले फुल्दै रिसाएझै“ गरी बस्थे“
छरी मुस्कानका आभा जलाई हा“स्दथ्यौ आफै“ ।

मुसार्दै केशका राशी नयनमा हेर्दथे“ तिम्रो
तिमी सर्माउ“दै आ“खा छलाई हा“स्दथ्यौ आफै“ ।

म भर्दै प्रेमको घैला प्रभाती घाममा बस्थे“
र हुन्थे“ स्वप्नमा डुल्दै चलाईं हा“स्दथ्यौ आफै“ ।

(बहर ः हजज मुसम्मन सालिम)

गजल

                   –पुरु लम्साल








ऊ रुँदै थियो कुटा कोदाला देखाएर
मेलापात गरिरहेका खेताला देखाएर

हजुरले त घरको तला थप्नुभएछ 
नजिकै भत्किएको पाठशाला देखाएर

बेरोजगारी उन्मूलनको घोषणा गरियो 
बस्तु चराइरहेका गोठाला देखाएर 

‘यही त हो हाम्रो खुसी’ बा भन्नुहुन्थ्यो
झुलिरहेका धानका बाला देखाएर ।
        हल्देकालिका ९ नुवाकोट

गजल

   –सुमन लम्साल

 

मलाई केही भन्न मन छ पहिल्यैदेखिको ।
तिम्रो नामको धड्कन् छ पहिल्यैदेखिको ।

हराएको आफ्नो मान्छे फर्केर आएन
डढेलो लागेको यौवन छ पहिल्यैदेखिको ।

यहाँ मरेकाहरुको खुसीको लागि
जिउँदा काट्ने चलन छ पहिल्यैदेखिको ।

दुई छाक पेटभरि खुवाउने सर्तमा
बन्धकी राखेको जीवन छ पहिल्यैदेखिको ।

                                     चिसापानी–५,स्याङ्जा

गजल

              –सुरेश सुवेदी






मनको सादा कागजमा केरी उनीलाई
लेख्दै छु म यौटा चिठी फेरि उनीलाई

फूल हैन नझुक्किनू जून पनि हैन
बगैंचामा एक्लै देख्दाखेरि उनीलाई

फर्कि आउनेछु विन्ती नरोक यो बाटो
कस्ती भइन् एकै पल्ट हेरी उनीलाई

सम्झन्छ रे साँझ बिहान अझै कैलेकाहीँ
भनिदिनू ए बतास  मेरी उनीलाई ।
                                           भोजपुर